Ik blog over diverse zaken gerelateerd aan de transitie rondom burgerparticipatie. Vaak met praktische tips. Rondom dit thema volg ik ook de ontwikkelingen in het buitenland. Dit maal aan de andere kant van het Kanaal.

Premier Cameron
Met het beleidsprogramma van de Big Society wil de Britse premier Cameron het eigen initiatief van burgers en hun verbanden versterken, de publieke dienstverlening hervormen en de eigen kracht van lokale netwerken versterken. Cameron’s inspiratie hiervoor is het boek Red Tory van Phillip Blond.

Geen succes
Het rapport ‘The final Big Society audit‘ van de Britse denktank Civil Exchange dat op 20 januari verscheen, wijst uit dat de Big Society plannen zijn mislukt. Het heeft de vrijwilligerssector zelfs verzwakt in plaats van versterkt. ‘Grote delen van de sector worstelen nu met een inkomstenderving en lijken minder onafhankelijk te worden. De sector blijft daarentegen veerkrachtig en vindingrijk in het aangaan van deze uitdagingen, hoewel velen zullen zeggen dat dit ondanks de big society is, in plaats van dankzij’, aldus het rapport.

5 participatielessen
Ondanks deze tegenvaller voor Cameron, zijn vijf onderwerpen die het rapport benoemt leerzaam voor de transitie die in Nederland gaande is op dit vlak

1. Vervang de op concurrentie gebaseerde markt voor contracten
2. Delegeer meer macht aan lokale initiatieven;
3. Ondersteun waar het het meest nodig is, werk samen met het maatschappelijk middenveld en houd toezicht op een fundamentele verandering in de rol van het bedrijfsleven;
4. Vergemakkelijk als overheid processen, maar dicteer deze niet;
5. Betrek iedereen, vooral degenen met de minste macht en invloed.

Olifantenpaadjes
Lessen als ‘vergemakkelijk processen, maar dicteer deze niet’ komen bekend voor. En toch blijkt het in de praktijk lastig om overheidsparticipatie zo te organiseren dat dit ook lukt.

Ik werk samen met Jacob Bruintjes, oud-wethouder van de krimpgemeente Borger-Odoorn. Zijn metafoor van de olifantenpaadjes bij burgerparticipatie komt altijd weer boven bij me. Mensen kiezen hun eigen paden.

Ik ben op zoek naar praktijkvoorbeelden waarin beleidsmakers eerst hebben gekeken waar burgers olifantenpaadjes maken. Om vervolgens pas beleid op te stellen of deze definitief vast te stellen. En hierbij bedoel ik olifantenpaadjes uiteraard niet letterlijk.